நம்மை நாமே மதிப்போம்

கொஞ்ச நாள் முன்னாடி எனக்கு தெரிஞ்ச ஒரு பையன் ஒருத்தன் என் கிட்ட பேச்சுவாக்கில ஒரு விடயம் சொன்னான், ஆனா அது ரொம்பவே வருத்தப்படுற விடயமா தான் தெரிஞ்சது. “பாட்டம்னா தப்பா அண்ணா? எனக்கு பிடிக்குது அத நான் செய்றேன். வரானுங்க படுக்குறானுங்க ஆனா போகும் போது செருப்ப விட கேவலமா பார்த்துட்டு போறானுங்க. சில பேரு அசிங்கமா திட்டு வாங்க ‘அந்த’ நேரத்துல. கோவமா வரும். பாட்டம்னா கேவலமானா?” என்று பொங்கினான் என்னிடம். இப்படி அவன் கேட்ட்து என்னிடம் மட்டும் இல்ல, நம்ம எல்லோர் கிட்டயும் தான்.

நம்மள்ள எவ்ளோ பேரு இந்த மாதிரி நினச்சி இருப்போம் பேசி இருப்போம் அப்டினு நம்ம மனசுக்கு நாமே கேள்வி கேட்டா நிறய பேரு ‘ஆமா’ தான் சொல்ல வேண்டி இருக்கும். நேரடியாகவோ இல்ல மறைமுகமாகவோ இத நிறய பேரு சொல்லி இருப்போம். அது ஒரு உணர்வு. ஓவ்வொருதனும் ஒவ்வொரு மாதிரி. ஒரு பையனுக்கு பொண்ண பிடிகிறது போல ஒரு பையனுக்கு ஒரு பையன பிடிக்கிறது போல இங்க ஒரு பையனுக்கு ஒரு பையன் கிட்ட ‘பாட்டமா’ நடக்க தோணுது, அது ஒரு வகை தான். அதுல தப்போ அசிங்கமோ அவமானமோ நாம எப்படி தீர்மானிக்க முடியும். இதுல உசத்தி மட்டம்னு எதுவும் இல்ல. சிலர் அவங்கள உடலுறவுக்கான ஒரு பொருள் போல தான் பல நேரம் பார்க்கிறாங்க.

அவன நாம தப்புனு சொன்னாலோ அல்லது கிண்டல் பண்ணாலோ நம்மள மத்தவங்க கிண்டல் பண்றத தப்பு சொல்றத நாம ஏத்துக்கிட்டு தான் ஆகணும். உன் பார்வைல அவன் அசிங்கம்னா சட்டத்தின் பார்வைல சமூகத்தின் பார்வைல நாம எல்லோரும் அசிங்கம் தான்.

காலம் காலமா பெரிய சாதிக்காரன் சின்ன சாதிக்காரன மதிக்காம போறதும், தன்ன விட பெரிய சாதிகாரன் கிட்ட இவன் பணிஞ்சு போறதும் நம்ம சமூகத்தில பார்த்து இருக்கோம். நான் சாதி பத்தி பேச வரல. சாதி தப்புனு நாம கொடி பிடிகிற மாதிரி தான் நானும் நமக்குள்ள இருக்கிற இந்த வேற்றுமை தப்புனு சொல்ல வரேன். நமக்குள்ளயே படிச்சவன், பணம் இருக்கிறவன், அழகு, வேலை இப்படி பல பேதங்கள் இருக்கத்தான் செய்யுது. இத எல்லாம் மறந்துட்டு அழிச்சிட்டு ஒரே குரலா ஒலிக்கும் போது தான் நமக்கும் உரிமை கிடைக்கும்; அது இல்லாம எவ்ளோ தான் கொடி பிடிச்சாலும் பெருசா சாதிக்க முடியாதுனு தான் நான் நினைகிறேன். 

ஓர் பாலீர்ப்பு - இனி வரும் நாளில்..

ஓர்பாலீர்ப்பு, ஒவ்வொரு முறையும் நான் இந்த வார்த்தையை பொது வெளியில் உச்சரிக்கும் போதும் சுற்றி உள்ள மக்கள் கூட்டம் விதம் விதமாக என் மீது பார்வைகளை வீசுவதை கண்டிருக்கிறேன். சிலர் நையாண்டி செய்வர், சில இளையவர்கள் ஷ் ஷ் என்று சத்தம் செய்வர் பின்னால் இருந்து. சில பெண்கள் வாயை மூடி இளிப்பர். சில பெரியவர்கள் தலையில் தட்டிக் கொண்டு 'கலி காலம்' என்று சலித்துக் கொள்வர். வேடம் போடும் சில நல்லவர்கள் யாரும் பார்க்காத நேரம் பார்த்து கண்ணால் பேசி கொஞ்சமாய் உதட்டை சுளிப்பர். ஆனால் எத்தனை பேர் இது ஒரு வார்த்தை என்று இல்லாமல் நம் போன்றோர் வாழ்க்கை என்று பார்க்கிறார்கள் இங்கு. ஈர்ப்பு என்பது அணுவில் இருந்து அண்டம் வரை எங்கும் பரவியுள்ள ஒன்று தான். அணு தங்களுக்குள் ஈர்க்க வேண்டும் என்றும், சூரியன் கோள்களை ஈர்க்க வேண்டும் என்றும் பூமி வளி மண்டலத்தை ஈர்க்க வேண்டும் என்றும் யார் இந்த இயற்க்கை விதிகளை படைத்தானோ அவனே மனிதர்களுக்கும் ஈர்ப்பு உணர்வுகளையும் அதில் பேதமைகளையும் தந்து இருக்க வேண்டும். மனிதனின் உடல் பற்றியும் அதன் பாகங்களின் பணிகளின் காரணம் பற்றியுமே அறிவியல் இன்னும் முழுமையாக அறியபடாத நிலையில் அவன் உணர்வுகளின் காரணத்தை மட்டும் எப்படி எளிதில் சரியென்றும் தவறென்றும் சொல்லிட முடியும்.

மனிதனின் அறிவுக்கு எட்டாத எதயும் அறிவியல் கையில் கொடுத்து விடுவதும் பல நேரங்களில், அதை இயற்க்கையின் நியதி என்று பரணில் ஏற்றி விடுவதுமே வழமையாய் இருக்கையில் சில பல அறிவு நிறைந்த மனிதர்கள், இத்தகைய மனித உணர்வுகளை கடவுள் பெயரால் தவறு என்று தம்பட்டம் அடிக்கின்றனர். அவர்கள் செய்வது வீண் தம்பட்டம் மட்டுமே. இருந்தாலும் சில நேரங்களில் நாம் நம் வாழ்வில் இத்தகைய இழி மனிதர்களின் கையில் மாட்டிக்கொள்வதுண்டு. வெளியில் வரவும் முடியாமல் சொல்லவும் முடியாமல் விழிப்பதுண்டு. அத்தகைய நிலைகளைப் பற்றி இங்கே நாம் பகிர்ந்து கொள்வோம். நான் அறிந்த மனிதர்களின் உண்மை கதைகளையும் அவர்கள் கடந்து வந்த பேச்சுகளையும் இங்கே பகிர்ந்து கொள்ள நினைக்கிறேன். எல்லோரும் ஒன்றாய் ஒரு நல்ல சமுதாயம் அமைப்போம் நமக்கே நமக்காய்.